متن آهنگ مادر پیر ناصر عبداللهی

مادر پیر مرا نکته‌ای زیبا گفت
هر چه شب با من زیست از بد دنیا گفت
مادر پیر مرا نکته‌ای زیبا گفت
هر چه شب با من زیست از بد دنیا گفت
گفت پروانه مشو ، که به سرگردانی
لای انگشت کتاب سالها می‌مانی
فکر طاووس مباش که به عیبت خیزند
وس که کژدم نشوی ، چه ز تو بگریزند
گر شوی شعلهٔ‌ شمع ، از تو میپرهیزند
ور شوی اشک به چشم , زیر پایت ریزند
زندگی‌ آینه نیست که در او می‌نگری
زندگی‌ خاطره ست که بر او میگذری
گر چه غم همره توست ، دل‌ به اندوه مبند
همچون خم حافظ باش ، چون خم حافظ باش
خون به دل‌ باش و بخند
نه زمین باش نه خاک که تو را خوار کنند
وانگهی ذهن ترا پر ز مرداب کنند
آسمان باش که خلق به نگاهت بخرند
بس به یه دیدن تو ، سر به بالا ببرند
آسمان باش که خلق به نگاهت بخرند
بس به یه دیدن تو ، سر به بالا ببرند
وس که کژدم نشوی ، چه ز تو بگریزند