متن آهنگ رسم آدما رضا صادقی

یکی دسته گل واسش دلخوشیه*****یکی عادتش برادر کشیه
یکی زاغ مردمو چوب می زنه*****یکی از داغ دلش جون می کنه
یه نفر خوابه رو تخت نقره پوش*****یکی حیرون توی دریای جنون
یکی زندگی رو زیبا می بینه*****یکی اما خودشو ، تنهای تنها می بینه
آره این رسمه میون آدما*****یکی داروغه ، یکی دارو بشه
نمیشه رسمشونو عوض کنی*****اگه حتی آسمون وارو بشه
حالا حرف من با اون دسته ایه*****که هنوز عاشقن و یکه سوار
جون هرچی مرده طاقت بیارین*****که بریم با هم دیگه از این دیار