متن شعر عشق ساده رضا صادقی

من از هزار سال خستگی******از کنج زندون اومدم
دلم کویر غربته******به عشق بارون اومدم
غرور تیکه تیکمو******می خوام که مرهم بذارم
غصه های یه عمرمو******رو دوش عالم بذارم
من پی دست پاکی ام******غبار قلب پیرمو
پاک کنه و رها کنه******رویا های اسیرمو
می خوام که از یاد ببرم******هرچی ازم گرفته شد
می خوام فراموش بکنم******هرچی رشتم پنبه شد
خنده تلخ آدما******همیشه از دلخوشی نیست
گاهی شکستن دلی******کمتر از آدم کشی نیست
گاهی دل اونقدر تنگ میشه******که گریه هم کم میاره
یه حرف خیلی ساده هست******گاهی چقدر غم میاره
بالا رفتیم ماست بود******اون پایینا دوغ بود
غصه عشق ساده******انگار همش دروغ بود