نغمه ی تلخی رو باز داره می خونه باد زیر لب
پر شده غصّه و غم تو سکوت و سیاهی شب
دستای باد، رو تن خاک، میکشن فرشی از پیکر پرپر غنچه ی پاک
تو دل شب، صورت ماه، شده پنهون پشت پرده ی ابرای سرد سیاه
**********************************
امّا آخر یه روز می ره غم از دلا
خورشید عشق بازم می تابه اون بالا
می شینه اشک شوق به روی گونه ی سرخ گلا
وقتی خورشید میاد سر میان غصّه ها
**********************************
دوباره عطر یاس می پیچه هر کجا
چشمای منتظر میشن از دام شب دیگه رها
ابرای تیره و شبای سرد و تار
میخوان انگار بشن همیشه موندگار
**********************************
قلبا شکستنو واسه طلوع عشق بی قرار
امّا آخر یه روز می ره غم از دلا
خورشید عشق بازم می تابه اون بالا
می شینه اشک شوق به روی گونه ی سرخ گلا
**********************************
وقتی خورشید میاد سر میان غصّه ها
دوباره عطر یاس می پیچه هر کجا
چشمای منتظر میشن از دام شب دیگه رها