پشت سرم اگر، طوفانی سرکشه
اگرکه روبروم شب شعله می کشه
دلواپسم نباش، من مرد حادثه م
از قلب اشک و خون به خونه می رسم
***************
دلواپسم نباش، ای ماهِ ساکتم
دلواپسم نباش، که من به یادتم
به فکر غربتِ گل های پرپرم
باید که از شبِ دلهره بگذرم
***************
میون بارشِ بارونِ اضطراب
سر دو راهیِ آرامش و عذاب
باید که از خودم بی وقفه بگذرم
فردای روشنو به خونه بسپرم
***************
جاده اگر پر از سراب و وحشته
اگر که مقصدم مسلخ غربته
دلواپسم نباش من اهل رفتنم
من تو هجومِ این طوفان نمی شکنم